Jan Taczel z Raciborza

ur. 1420 r., zm. 08.12.1503

ur. ok. 1420 r. w Raciborzu. Teolog oraz jeden z najwybitniejszych polskich filozofów doby średniowiecza. Urodził się w znanej rodzinie Taczelów w Raciborzu, gdzie ukończył szkołę kolegiacką. Wstąpiwszy do klasztoru cystersów w Mogile pod Krakowem, już jako zakonnik podjął studia uniwersyteckie. W 1464 r. został bakałarzem, a w 1468 magistrem na wydziale artium Akademii Krakowskiej. Studiując teologię, uzyskał w 1477 r. licencjat, zaś około 1484 r. magisterium, następnie doktorat z dziedziny prawa. Był także wykładowcą na wspomnianej uczelni. Od 1493 r., aż do śmierci w 1503 r. sprawował godność opata w Mogile. Brał udział w kapitułach generalnych nie tylko jako przedstawiciel swojego klasztoru, ale i całej prowincji polskiej. Jego dziełem jest zachowany do dziś niezwykle oryginalny komentarz z 1477 r. do „Sentencji” Piotra Lombarda, nawiązujący do francuskiej myśli filozoficznej. Kronika klasztoru w Mogile podaje w związku z jego osobą następującą informację: „Pan Jan z Raciborza z przydomkiem Taczel, wyznaczony został 23 opatem Mogiły - trzecim tego imienia, lecz 23 na urzędzie opata - doktor obojga praw (...). Ten był mężem rozważnym i uzdolnionym”. Zmarł 8 XII 1503 r. w Mogile.

Norbert Mika